Hey!

Mijn laatste blog dateert alweer van 25 februari (oeps..). Dat heeft eigenlijk een hele simpele reden: het Coronavirus. Eind februari/begin maart had ik mijn leven hier redelijk opgebouwd en ging het heel goed, maar het werd het een beetje chaotisch rondom het virus. Midden maart gingen de scholen, winkels, horeca en dergelijke dicht. Net als in Nederland, mocht je nog wel buiten sporten en de nodige boodschappen doen, maar verder moesten we vooral binnenblijven. Uiteraard was dit allemaal heel begrijpelijk, maar wel jammer. 3 maanden lang hebben we in lockdown gezeten, dus de helft van de tijd dat ik hier in Engeland ben, kon ik nergens heen. Hier kan je niemand de schuld van geven, maar het is toch niet wat ik had verwacht van mijn au pair avontuur.

Aan het begin van de lockdown-periode hoorde ik van veel au pairs dat ze terug naar huis gingen, omdat ze zich hier minder veilig voelden en bang waren dat ze straks helemaal niet meer terug zouden mogen naar hun thuisland. Zelf had ik daar in het begin niet zo'n last van, maar langzamerhand begon de twijfel toch steeds meer toe te slaan. Eind maart zouden mijn ouders langskomen en toen dat helaas niet door kon gaan, wilde ik eigenlijk toch wel graag naar huis. Het probleem was echter dat ik sowieso na een week of twee dan terug had willen komen naar Engeland en het niet zeker was dat dat mogelijk zou zijn. Na een Skype-gesprek met mijn ouders en gastouders samen, heb ik toch bewust de keuze gemaakt om te blijven. Ik was bang dat ik anders spijt zou krijgen en buiten dat kon ik mezelf hier in Engeland een stuk nuttiger maken dan thuis in Nederland. Mijn gastouders hebben wel steeds gezegd dat het me altijd vrij stond om naar huis te gaan als ik dat wilde en dat zij het wel zouden redden. Het bracht rust om te weten dat ik altijd nog van mening kon en mocht veranderen.

Zo gezegd, zo gedaan bleef ik hier in Engeland en begon de thuisscholing van de kinderen. De eerste twee weken was dit onduidelijk voor alle partijen: voor de kinderen, voor mijn gastouders en mij, maar ook voor de school. We hadden de dag wel eerlijk verdeeld, dus ik had ook nog genoeg tijd voor mezelf. Na die twee weken was het drie weken paasvakantie (ja echt drie weken)! Mijn gastouders moesten nog steeds werken, maar we hielden dezelfde dagverdeling aan. Na de drie weken vakantie, was de thuisscholing een stuk beter opgezet en konden de kinderen ook contact maken met klasgenoten en de leerkrachten. De jongste had nog wel veel hulp nodig, maar dat is ook logisch voor een zesjarige. Die hulp heb ik met name op me genomen 's ochtends en de oudste zat grotendeels zelfstandig te werken in de kamer waar mijn gastvader ook werkt. 's Middags nam mijn gastmoeder dan de jongste van mij over en had ik wat tijd voor mezelf. Die tijd voor mezelf vulde ik met name met lezen, werken aan een verslag voor de uni, een beetje tv-kijken en wandelen. Alles in de stad was dicht, dus op een gegeven moment werd het wel een beetje saai en eentonig en daarom had ik ook geen inspiratie voor een blog.

Sinds 16 mei was het weer toegestaan om te wandelen of te sporten met iemand buiten je gezin. Inmiddels had ik nog maar een vriendin hier, Elisa, die ook besloten had te blijven. Met haar heb ik sindsdien elk weekend gewandeld/gefietst. Sinds 15 juni zijn ook de winkels hier weer open en komt er ook steeds meer levendigheid in het openbare leven. Uiteraard nog wel met de "social distancing"regels en andere zaken, maar er is in ieder geval weer een beetje wat te doen. Elisa is inmiddels naar huis, omdat haar tijd erop zat, maar een andere vriendin, Eva, is weer terug en ik heb ook nog een nieuw meisje leren kennen. In de weekenden ben ik daarom vaak lekker op pad. Hoe leuk mijn gastgezin ook is, soms wil je gewoon even weg en dan is het heel fijn om te kunnen kletsen met leeftijds- en ervaringsgenoten. Eva gaat binnenkort ook weer weg, maar Ymke blijft ongeveer net zo lang als ik, namelijk 6 weken. De komende weken ga ik genieten van het leven als au pair en over 5 weken komt mijn nicht hier, want die gaat mij overnemen. Super gezellig om nog even een weekje met haar door te kunnen brengen hier in de zomer, voordat ik naar huis ga.

Voor nu ga ik de blog afsluiten, maar ik beloof dat ik er nog wat zal posten voordat ik wegga. Er gebeuren nu immers weer wat meer leuke dingen in mijn leven ;)

Veel liefs,

Manouk